مصرف روزانه عسل

تجهيزات زنبورداري

عسل همچنین در از بین بردن باکتری های مقاوم مانند سودوموناس آئروژینوزا موثر است و می تواند منجر به رویکرد جدیدی در درمان رینوسینوزیت مزمن مقاوم به درمان شود (Alandejani et al., 2009). مصرف روزانه عسل خطر ابتلا به عفونت های مزمن توسط میکروارگانیسم ها را کاهش می دهد.

عفونت های مزمن خطر ابتلا به سرطان را دارند. باکتری هایی که برای ارتباط با سرطان مطالعه شده اند عبارتند از: عفونت هلیکوبتر پیلوری (سرطان معده) (Kuniyasu و همکاران، 2003)، اورهاپلاسما اوره لیتیکوم (سرطان پروستات) (Hrbacek و همکاران، 2011) و عفونت مزمن تیفوئید (سرطان کیسه صفرا). (شارما و همکاران، 2007).

سه مکانیسم اصلی وجود دارد که عفونت ها می توانند باعث سرطان شوند. به نظر می رسد که آنها شروع و همچنین ترویج سرطان زایی را شامل می شوند (Kuper et al., 2001). عفونت مداوم در میزبان باعث التهاب مزمن همراه با تشکیل گونه‌های فعال اکسیژن و نیتروژن (ROS و RNOS) می‌شود (Kuper et al., 2001). ROS و RNOS پتانسیل آسیب رساندن به DNA، پروتئین ها و غشای سلولی را دارند. التهاب مزمن اغلب منجر به چرخه های مکرر آسیب سلولی می شود که منجر به تکثیر سلولی غیرطبیعی می شود (کوهن و همکاران، 1991). آسیب DNA باعث رشد سلول های بدخیم می شود. ثانیاً، عوامل عفونی ممکن است مستقیماً سلول‌ها را با وارد کردن انکوژن‌های فعال در ژنوم میزبان و مهار سرکوب‌کننده‌های تومور تبدیل کنند (Kuper et al., 2001). ثالثاً، عوامل عفونی، مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، ممکن است باعث سرکوب سیستم ایمنی شوند (Kuper et al., 2001).

عفونت‌های قارچی مزمن نیز برای ارتباط با سرطان مانند گونه‌های کاندیدا در سرطان دهان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند (Hooper et al., 2009). نشان داده شده است که عسل بر عفونت های مزمن قارچی پوست تأثیر دارد (الوائلی، 2004 الف). انگل هایی مانند شیستوزوما هماتوبیوم با کارسینوم مثانه، فلوک های کبدی Opisthorchis viverrini و Clonorchis sinensis با ایجاد کلانژیوکارسینوما و کارسینوم سلول های کبدی مرتبط هستند. تاکنون گزارشی مبنی بر تأثیر عسل بر بیماری های انگلی منتشر نشده است.

علاوه بر باکتری ها، عسل نیز دارای خواص ضد ویروسی است. در یک مطالعه مقایسه ای، استفاده موضعی از عسل بهتر از درمان آسیکلوویر در بیماران مبتلا به ضایعات تبخال عود کننده بود (الوائلی، 2004c). دو مورد تبخال لب و یک مورد تبخال تناسلی به طور کامل با استفاده از عسل بهبود یافت در حالی که هیچ یک با درمان آسیکلوویر (Al-Waili, 2004c).

ویروس های رایجی که باعث سرطان می شوند (Carrillo-Infante و همکاران، 2007) ویروس اپشتین بار (EBV) (Siddique et al., 2010) (کارسینوم نازوفارنکس)، ویروس پاپیلومای انسانی (سرطان های دهانه رحم و سایر سرطان های سنگفرشی) و هپاتیت B هستند. ویروس ها (سرطان های کبد). ویروس ها پس از یک دوره تاخیر طولانی، انکوژن هستند (مک لافلین-دروبین و مانگر، 2008). برای تایید مفید بودن عسل در مبارزه با آسیب های سلولی ناشی از این ویروس ها، مطالعاتی در مورد تأثیر عسل بر روی این ویروس های خاص مورد نیاز است.